Bu yazıları sadece okuyucularım için değil, biraz da kendim için yazdım. Çünkü politika bulutlarının karartığı, menfaatlerin kaynaştığı ve insani duyguların kısırlaştığı o günlerde hatıralara, gençliğin ve çocukluğun temiz duygularına dönmek, huzur bulmak benim için de bir ihtiyaçtı.Okuyucularımdan aldığım mektuplar, telefonlar ve haberler, aynı hali onların da paylaştığını gösteriyordu. Bunun içinde yazmaya devam ettim.Böylece bu yazılar bir “Cuma Sohbetleri” serisi oldu. Şair: “Bir sahife açtım kitab-ı sineden”diyor.Bilmem ben bir satırbaşı açabildim mi aziz okuyucularım?2003 yılında 3. Baskı da yine aynı duygularla aziz okuyucularım.